جمعه شب و سحرگاه شنبه ۲۲ مرداد ۱۳۹۰ باران شهابها به سوی زمین سرازیر می شود.

همه ساله عبور کره زمین از باقیمانده دنباله بعضی از دنباله دارها موجب می شود تا در بازه زمانی چند شب تعداد شهابهای قابل مشاهده افزایش یابد. در جدول زیر تعدادی از مهم ترین بارشهای شهابی سال به همراه دنباله داری که سنگ ریزه هایی از آن در منطقه خاصی از مدار زمین به دور خورشید باقی مانده و عاما ایجاد بارش شهابی است ذکر شده . همچنین بازه زمانی بارش شهابی و زمان حداکثر فعالیت ذکر شده است. اما از آنجا که فاصله این ذرات نسبت با ناظر زمینی زیاد می باشد . دقیقا تصویری همچون پرسپکتیو نقطه ای به نظر می رسد. ناظر تصور می کند که تمام این ذرات از نقطه خاصی از آسمان به اطراف پراکنده می شوند. این نقطه کانون بارش نامیده می شود. و مختصات سماوی آن نیز ذکر شده است. با توجه به موقعیت این نقطه نسبت به صورت فلکی موجود در آن، هر بارش شهابی نامگذاری می شود. سرعت میانگین ذرات در هنگام ورود به جو در ستون بعدی ذکر گردیده است. و در پایان پارامتری به عنوان ZHR ذکر گردیده است که حداکثر تعداد شهاب قابل مشاهده در دقیقه را نشان می دهد. البته اکثر موارد مشاهده چنین تعداد شهاب برای ناظران میسر نیست. چراکه این پارامتر وابستگی زیادی به تراکم ذرات و موقعیت ناظر و چند پارامتر دیگر دارد.

گردآوری و نگارش: ایرج صفایی

 کسب اطلاعات بیشتر در مورد دلیل ایجاد بارشهای شهابی