پدیده درخشش غیر عادی یک دنباله‌دار و تصویربرداری از آن در رصدخانه دانشگاه کاشان

دنباله دار 17p-holmes  درسال 1892 توسط ادوین هولمز ( E.Holmes) کشف شد . این دنباله‌دار در مدت حدود هفت سال  گرد خورشید دور می‌زند. دنباله‌دارها معمولا اجرامی از ترکیبی جنس یخ آب و سایر گازهای منجمد هستند که ذرات گرد و غبار و سنگ ریزه رادر خود جای داده‌اند  و اصطلاحا به آنها یخ کثیف می‌گویند. دنباله‌دارها  در مقایسه با سیارات منظومه شمسی دارای جرم بسیار کمی هستند. مدار این اجرام به صورت بیضی کشیده است که خورشید در یکی از کانون‌های آن قرار دارد . در هنگام نزدیک شدن این اجرام به خورشید بخشی از آن تبخیر  و بخار حاصل و گرد وغبار برجای مانده دنباله یا گیسوی دنباله‌دار را تشکیل یا تقویت میکند . بنابراین دنباله‌دارها در نزدیکی خورشید درخشان‌تر به نظر می‌رسند. دنباله‌دار هولمز به علت نزدیک شدن به خورشید در چند شب اخیر(آبان 1386) بطور کم سابقه‌ای درخشان گردیده طوری که شدت نور آن در مقایسه با سیاره مشتری که این شبها پرنورترین جرم در آسمان شامگاهی است درخشان‌تر به نظر می‌رسد. این جرم حتی با وجود نور ماه نیز با چشم غی مسلح کاملا مشخص است. پیش‌بینی می‌شود در شبهای آینده گیسوی دنباله‌دار نیز مشخص‌تر گردد. دنباله‌دار هولمز در این شبها در صورت فلکی برساوش پایین‌تر از ستاره آلفا - برساوش (مرفق) است، که پس از تاریک شدن هوا  سمت شمال شرقی حدود 30 درجه از افق بالاتر بوده و با چشم به صورت یک نقطه محو دیده می شود.

ایرج صفایی کارشناس رصدخانه دانشگاه کاشان در این شبها از این دنباله‌دار تصویربرداری نموده است. تصویر زیر نمونه‌ای از تصاویری است که با استفاده تلسکوپ اصلی رصدخانه عکس‌برداری شده است.